ایران، کشوری که رضاخان پهلوی به مدت 16 سال سلطنت بلامنازعش را بر آن گسترانده بود، با کمتر از دو ساعت مقاومت در برابر نیروهای متجاوز انگلیسی و روسی، به اشغال دولت‌هاي متفق در جنگ جهانی دوم درآمد. رضاشاه کبیر(!) شهریور ماه سال 1320 تمامی راه های شوسه و راه آهن شمال و جنوب کشور را در اختیار کشورهای اشغال‌گر گذاشت و دو لشکر اصلی خود، در تهران، را نیز مرخص کرد، تا سازگاری و گوش به فرمانی خود را نسبت به انگلستان مجددا اثبات و خطای تمایل حداقلی به آلمان ها و تعلل در اجرای دستور ارباب خود را محو کند.